Welkom op mijn blog

Ik ben Sandra, geboren in 1972 en moeder van Max (2003) verstandelijk gehandicapt en autistisch en Lieke (2005) ondeugend en lief, getrouwd met manlief Cristian sinds 2000. Mijn hobbies zijn kleding maken, quilten, taarten maken, koken, tuinieren en lezen, genoeg dus om daarover af en toe eens iets te vertellen
Ik vind het leuk dat je langskomt en zou het ook leuk vinden als je af en toe een berichtje achterlaat
.

vrijdag 8 juni 2012

Stil....

Het is best wel stil op mijn blog, maar ja als je niet echt iets te melden hebt ga ik niet zomaar wat typen. Toch ben ik nu wel in de verleiding gekomen, want mijn moeder vind het niet leuk meer en wil wat zien en lezen :-)
Laat ik met de creativiteit beginnen, die staat op een zeer laag pitje. Het naaien ligt stil, de rok waaraan ik bezig ben is gestagneerd en dat komt omdat ik het even niet meer weet en ook twijfel of hij wel leuk is. Ook het quilten ligt stil, maar daar komt aanstaande donderdag verandering in hoor want dan gaan moeders en ik weer verder. Het is nog maar een klein stukje tot de finish dus we gaan ervoor. Vorige week woensdagavond de laatste bee gehad voor de zomer stop. Het was een beladen avond. Een lid van ons was overleden aan kanker en daar stonden we allemaal bij stil. Haar vriendin en ook lid van de club hield een praatje en droeg nog een gedicht voor, zeer emotioneel allemaal.

Het hardlopen gaat nog steeds goed, alleen is er een kleine kink in de kabel gekomen. Al tijden heb ik last van een soort hielspoor, maar de laatste tijd werd dit erger en nu krijg ik aangepaste zolen maandag en moet ik de volgende 5 regels in acht nemen:
1) koelen met ijs op de zere plek, liefst 3x per dag
2) niet op blote voeten lopen
3) met een tennisbal onder mijn voet rollen
4) een soort van rek oefening doen
5) rust houden
Nou je begrijpt met de eerste vier regels kan ik nog wel leven, maar die vijfde is de bottelnek voor mij. De therapeute zei ook al dat ik daar zelf een middenweg in moet zien te vinden en als ik toch wil hardlopen zal ik minder snel van de blessure afkomen. Dat wordt dus wikken en wegen, ben er nog niet uit. Ben namelijk zo bang dat als ik nu die rust neem, dat ik qua conditie zo veel moet inleveren straks.

Is er dan niets positiefs te melden, jawel hoor. In september ga ik beginnen aan een cursus gewichtsconsulente. Ik heb daar erg veel zin in en hopelijk steek ik er veel van op en wie weet mag ik in de toekomst wel mensen gaan helpen die wat ondersteuning en coaching kunnen gebruiken bij het streven naar een gezonder leefpatroon. Ik ben ervan overtuigd dat ik de nodige ervaring heb opgedaan om veel valkuilen te onderscheppen. Wordt dus vanaf september een pittig jaar.

Over pittig jaar gesproken; volgend schooljaar gaan Max en Lieke beiden naar een nieuwe klas. Best spannend allemaal. Vanmorgen voor Lieke de nieuwe klas indeling gekregen en dat was voor ons even slikken. Tijdje geleden een briefje ingevuld met 2 namen die je graag in de klas wilde hebben. Nr. 1 was voor Lieke niet moeilijk dat was haar beste vriendin en laat die nu toch niet bij haar in de klas komen. Waarom, tja zo gaat dat nu eenmaal. Lieke is natuurlijk niet het enige kind waar ze rekening mee moesten houden. Ach het zal allemaal wel weer leuk en gezellig voor haar worden, maar verdrietig was ze wel en dat mag natuurlijk. We kunnen er nu nog aan wennen en ik zag wel dat er maar 20 kinderen in de klas zitten, dus dat is een grote plus vind ik.

Lieke heeft van de week ook nog een verandering ondergaan, ze wilde haar haar wat korter hebben zodat haar oorbellen beter zichtbaar zijn (ja ja waar denken ze allemaal niet aan hè). Er gingen echt grote plukken haar op de grond, maar het resultaat mag er wezen hoor. Lekker pittig!

Zo en dat was het dan weer voor deze keer. Van het weekend ga ik aan de slag met een project voor school en met het EK-voetbal in zicht zal ik misschien wat meer op mijn kamer doorbrengen, dus wie weet is het volgende bericht sneller.


3 opmerkingen:

  1. Hoi Lieke, wat zijn je haren leuk geknipt en wat heb je leuke oorbellen! Nu ik hoop dat je toch samen met je vriendin nog heel veel leuke dingen kunt blijven doen!
    Hoi Sandra, nu hier zit dus een lotgenoot te tikken, op blote voeten, omdat mijn schoenen gewoon te zeer doen, de speciale zolen niet lijken te helpen en ik toch echt de hond uit moet laten, dus stilzitten is er niet bij!
    En dus een goede raad van mij, het duurt gemiddeld een jaar voor het over is wordt er gezegd en rustig aandoen is de snelste manier om eraf te komen, dus stop even met rennen en ga liever op een home trainer zitten, maak je rok af, want die zal heus wel leuk worden en geniet van je quiltsteekjes en neem er wat tijd voor iedere dag en voor jezelf! Fijn weekend,
    Lida

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Toch veel nieuws hoor voor een stukje met "stil" er boven (lol). Erg leuk zo het haar bij Lieke. Fijn weekend.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ha! Mijn voet is ook nog niet verbeterd. Idd mag ik ook niet sporten de komende tijd omdat ik ook eerst moet wennen aan de zolen. Doe idd ook oefeningen en ik slaap ´s nachts met zo´n speciale sok. Bij mij gaf hij aan dat hij hoopt dat ik in 4jaar pijnvrij kan zijn maar dat is dan maar de vraag. Hij gaf ook het advies pas weer volgend seizoen te beginnen maar uiteraard gaf ie aan volg je lichaam. Ik ga van de winter het weer rustig aan proberen en dan maar afwachten. Het is echt een waardeloze blessure waar gewoon niet veel aan gedaan kan worden. De pijn is af en toe echt ondragelijk en dan weet je dat je toch weer teveel gedaan hebt maar ja moet toch ook 6x heen en weer naar school, boodschappen, etc. Gewoon balen idd! Gaat het sporten net zo lekker en krijg je dit.....XX

    BeantwoordenVerwijderen