Buiten is het al geruime tijd erg warm, maar het werk op de moestuin gaat door. Althans in het begin wel. Toen het nieuws bekend was dat ik een moestuin had, kreeg ik heel lief van de schoonouders van mijn verhuisde buurvrouw stekjes aangeboden. Die moesten wel meteen geplant worden en dus moest er eerst een stuk gespit worden. Wel heel trots op het resultaat, ziet er dan meteen al volwaardig uit. Ook nog flink aan de gang geweest met het voorstuk van de tuin, je weet wel waar het onkruid nog hoger was dan Lieke groot is. Eerst alleen de planten per stuk eruit steken en later met hulp van Arianne met de spade ongeveer tot de grond afsteken en daarna alles met plastic afdekken zodat de boel kan verstikken daaronder. Kwamen we nog een vergeten bietje tegen, haha.
De laatste dagen is het alleen maar water geven en oh ja toch wat planten die thuis in de achtertuin in een bak stonden verplaatsen (courgette en tomaten), met alle risico genomen om het met zulk weer te doen, maar ja de planten werden veel te groot en de courgette plant helemaal, de vrucht kon niet eens normaal groeien, zat klem tussen twee planken.
Doordat ik die planten naar de moestuin wilde overbrengen, moest ik eerst wat omspitten. Zware klus, maar tegelijkertijd ook heerlijk om te doen. Je gedachten worden gewoon stop gezet en je bent alleen maar bezig met het spitten. En als je verstandig bent, doe je per keer niet te grote stukken, dan vind je lichaam het ook geen probleem.
Manlief heeft vrijdag een vrije dag genomen om samen met zijn broer de berg onkruid/afval naar de gemeente te vervoeren en zie daar weer een stuk grond wat gespit kan worden voor de nog thuis zijnde planten (aardbeien, aubergine en paprika)